Te lang, te saai en te duur: Belgian escape days 22

Dit weekend vond het Belgisch kampioenschap escapen plaats te Leuven. Gedurende twee dagen gaven 160 escape teams het beste van zichzelf om de begeerde titel naar huis mee te nemen. Wij zelf namen deel aan de lichting van zaterdag-namiddag van de Belgian escape days.

We werden verzocht om een uur op voorhand in de Brabanthal te verschijnen. Bij aankomst moesten we aanschuiven om ons bandje in ontvangst te nemen. Dit proces moest later herhaald worden om een boekje te ontvangen. Waarom deze twee activiteiten niet gecombineerd konden worden is mij onduidelijk, maar later zouden we verstaan dat er een duidelijk gebrek aan organisatie was.

Random randanimatie

Zo begon het BK gedeelte voor ons al met meer dan 1 uur vertraging. Om de wachttijd te vullen was er wat (eerder karige) randanimatie voorzien. Zo waren de highlights een springkasteel, een niet functioneel piraten schietspel voor 8 jarigen, enkele vlaamse volksspelen en een standje waar je VR kon uitproberen. Maar in alle eerlijkheid had je het in 30 minuten wel allemaal gezien.

Tijdens de BK pauze kwam mijn man een kennis uit zijn geboortedorp tegen. Deze kennis had geen volledige BK escape ticket maar een goedkopere versie die alleen toegang gaf tot de rampzalige randanimaties. Deze man was nog maar twintig minuten binnen maar voelde zich reeds stevig bedrogen vermits er bijna niets te doen was. ( Maar misschien was hij toch beter af omdat hij niet aan het BK moest deelnemen)

Startschot

Uiteindelijk stonden we samen met 39 andere teams klaar voor de start van de Belgian escape days. De eerste kamer maakte ons meteen duidelijk dat dit BK een ondermaatse ervaring zou worden. Er waren wel props ingehuurd in het piraten-thema maar deze diende geen enkel nut. In sommige kamers was de vloer nat en één keer viel een gordijn bijna naar beneden. Het grootste deel van de puzzels waren onduidelijk en slecht gemaakt. Het DIY gehalte lag te hoog voor een evenement waar stevig voor betaald moest worden.

Ik ben er ook zeker van dat de puzzels op voorhand niet voldoende getest waren op duurzaamheid en doenbaarheid. Ik denk hierbij bijvoorbeeld aan het puzzelen van de houten slang, waarvan de puzzelstukken niet eens allemaal even groot waren. Ook de bierflesjes kamer blijft voor ons een groot mysterie. De organisatoren hadden daarnaast beter licht moeten voorzien indien ze wilden dat deelnemers het verschil zagen tussen 3 soorten blauw of tussen identiek geel en goud in een slecht verlichte ruimte. Kortom als kleurenblinde was je de facto verloren.

Een heel deel van de puzzels waren reeds kapot tegen de tijd dat wij ze in handen kregen. In de “library kamer” was er bijvoorbeeld al één boek uit elkaar gescheurd waardoor de puzzel al half onoplosbaar was. In principe mochten deelnemende teams niet met elkaar converseren maar wij hebben toch enkele woorden gewisseld met de groepen voor en achter ons. Ze beaamden alleen maar onze frustraties en spijt over de slechte organisatie van dit toernooi.

Het aantal kamers was te groot en de kwaliteit te laag. Het feit dat de begeleiding gedaan werd door een groep zeer on-geïnteresseerde en on-gemotiveerde scouten gaf het hele evenement ook een onprofessioneel indruk.

De verlossing

Toen we uiteindelijk om 9u30 (anderhalf uur later dan voorzien) klaar waren met de twintigste kamer voelde iedereen zich volledig uitgeblust. Wij waren vooral blij dat het eindelijk gedaan was! Samen met een heel deel andere teams haasten we ons in stilte naar de parking. Het BK had een mooi feest kunnen zijn voor escape liefhebbers maar was in plaats daarvan één grote teleurstelling. Wij hadden ons geld liever aan 3 echte toffe escape rooms gegeven.

P.S. De beloofde goodiebag hebben we ook niet gezien.

P.P.S. Ik schreef dit artikel terwijl ik wachtte op de livestream die om acht uur zou beginnen. Weer een niet vervulde belofte.